Szpital nie jest miejscem, które odwiedzamy zbyt często. Prawdę mówiąc część z nas bywa tam bardzo rzadko. Pewnie to dobrze, ale warto też raz na jakiś czas zobaczyć szpitalne życie, aby móc docenić to, które mamy.

W Polskim Czerwonym Krzyżu jestem od roku i muszę przyznać, że nie miałam jeszcze okazji uczestniczyć w tak wartościowym przedsięwzięciu” – wyznaje Aleksandra Buczyńska członkini Grupy Ratownictwa PCK Przemyśl, która wraz koleżankami z Grupy - Sylwią Kruk (obie są tegorocznymi maturzystkami z I LO – przyp. autora) oraz Ewą Dańko i piszącym ten artykuł przybyli do Szkoły Podstawowej nr 9 w Wojewódzkim Szpitalu im. św. Ojca Pio w Przemyślu. Celem takich wizyt, prowadzonych od roku 2000 jest przybliżenie młodym pacjentom leczonym na oddziałach dziecięcych zagadnień związanych z szeroko pojętym bezpieczeństwem oraz udzielaniem pierwszej pomocy.

Podczas spotkania w świetlicy Zdzisław Wójcik prezes klubu HDK PCK „Płomyk” działającego od 25 lat przy przemyskiej straży pożarnej omówił m.in. zasady zachowania się nad wodą, w szkole, domu, lesie. Przeprowadził także konkurs wiedzy na ten temat. Każdy uczestnik spotkania, który udzielił prawidłowej odpowiedzi otrzymał kalendarz strażacki. Młode ratowniczki, w sposób bardzo przystępny, zaprezentowały ćwiczenia na fantomie oraz omówiły zawartość plecaka, który zabierają ze sobą udając się na zabezpieczenia różnych spotkań.

„Może właśnie to, że przychodzimy do szpitala jedynie okazjonalnie, sprawia, że wielokrotnie nie dostrzegamy tego, co najistotniejsze. Dzisiejsza wizyta u najmłodszych pacjentów była bardzo owocna” – mówi Ola. Po chwili dodaje: „Dla nas, ratowników-wolontariuszy, niesienie pomocy, to najważniejszy cel. Priorytetem jest również to, by ujrzeć radość na twarzy drugiego człowieka. Zależało nam na tym, aby wszystkie dzieciaki, starsze i młodsze, mogły cieszyć się z nami tą jedyną chwilą w roku, gdyż każdy z nas jest po trochę dzieckiem. Starałyśmy się urozmaicić im, już sam w sobie, nieprzyjemny pobyt w szpitalnych murach. Cieszę się, że krótki kurs pierwszej pomocy na fantomie spotkał się z dużym zainteresowaniem”.

Wśród słuchaczy były nie tylko dzieci, ich rodzice, personel szkolny, na czele z dyrektor SP nr 9 Elżbietą Bukalską, ale także grono licealistów. Ci ostatni „zapalili” się do udziału w szesnastogodzinnym, corocznym kursie organizowanym przez GR PCK. Wzruszający był też widok trzyletniego Adama, który z dziecięcą ciekawością obserwował naszą pracę. Jednym z wybijających się, jeśli chodzi o zaangażowanie, był Fabian z przedszkola w Jarosławiu, który uczestniczył w zajęciach razem z tatą. Na zakończenie każdy z uczestników mógł nie tylko przymierzyć kask ratownika, ale też sprawdzić swoje umiejętności ratownicze na fantomie.

Następnie piszący te słowa złożył życzenia z okazji Dnia Dziecka – dzieciom i dorosłym, życząc wszystkim, aby nie opuszczała ich nigdy dziecięca fantazja i wyobraźnia. Dopóki nas na to stać, dopóty jesteśmy młodzi.

„Wizyta w szpitalnych salach pokazała nam, jak smutny jest los chorego, a co gorsze, dziecka. Pani pielęgniarka Bogusława, którą mieliśmy okazję spotkać, uświadomiła nam, jak wiele znaczy pomoc, którą okazywaliśmy podczas corocznych akcji rozdając chorym dzieciom pluszaki” – podsumowuje Ola, która czuje się lepsza po spotkaniu w szpitalu i będzie go długo wspominać.

Dyrektor SP nr 9 wraz z nauczycielami, w imieniu uczniów, serdecznie podziękowała Zdzisławowi Wójcikowi i ratownikom PCK za wszystkie spotkania, przekazaną wiedzę, ofiarowaną radość, entuzjazm, prezenty. „To już 13 lat od czasu pierwszych odwiedzin. Dzień Chorego, Dzień Dziecka, Dzień św. Mikołaja, to dni, w których zawsze pamiętaliście o uczniach naszej szkoły – małych pacjentach szpitala” – powiedziała. Po chwili dodała: „W te dni oczy dzieci napełniały się wielką radością, nie tylko dlatego, że otrzymały prezenty, ale przede wszystkim cieszyły się, że ktoś o nich pamięta. Te spotkania były jak promyk słońca w szpitalnej rzeczywistości. Dziękujemy!”.

Pamiętajmy, że dobro okazane najmłodszym i nie tylko, wraca do nas ze wzmożoną siłą. "Nie żyje się, nie kocha i nie umiera na próbę." - (J.P.II). Dlatego warto pomagać, bo nie ma nic piękniejszego niż satysfakcja z możliwości podania komuś pomocnej dłoni oraz zadowolenie ze szczęścia drugiego człowieka.

Tekst Zdzisław Wójcik

Zdjęcia Ewa Dańko i Zdzisław Wójcik